Jak szesnastoletnia dziewczyna wybrała się w podróż dookoła świata na początku XX wieku

Aloha Wanderwell, alias Idris Galcia Welsh, urodziła się w 1906 roku w Kanadzie. Podróżami zainteresowała się jako dziecko, po przeczytaniu kilku książek przygodowych dla chłopców. Podczas I wojny światowej ojczym dziewczynki wstąpił do armii brytyjskiej, a one wraz z matką i siostrą podążyły za nim z Kanady do Europy: odwiedziły Wielką Brytanię i Belgię i zatrzymały się we Francji. Aby uspokoić chuligański charakter Idris, jej matka umieściła ją w klasztornym pensjonacie.

W 1922 roku dziewczyna zobaczyła ogłoszenie w gazecie Paris Herald: „Eleganckie, piękne i w bryczesach - światowa trasa dla młodych kobiet odnoszących sukcesy. Dołącz do wyprawy!”.


Ogłoszenie zamieścił Walter Wanderwell (Walerian Jan Pieczyński), polski emigrant, poszukiwacz przygód i wynalazca, który nazywał się kapitanem. Wanderwell, przy wsparciu Ford Automobile Company, zorganizował wyprawę dookoła świata, aby promować ideę Światowej Policji, pacyfistycznej struktury, która miałaby aresztować dyktatorów i zapobiegać wybuchom wojen. Wanderwell miał już skompletowany zespół: dziennikarza, fotoreportera, mechanika i sekretarza w osobie swojej żony, ale kamerzysta wyprawy był hospitalizowany i trzeba było znaleźć zastępstwo poprzez ogłoszenie w gazecie. Ze względów reklamowych postanowiono zaprosić kobietę.


Po przeczytaniu ogłoszenia 16-letnia Idris od razu pośpieszyła do Paryża nocnym pociągiem prosto ze szkoły klasztornej w Nicei. Powiedziała kapitanowi, że od dzieciństwa marzyła o odległych krajach i koczowniczym życiu, a skłamała, że umie obsługiwać aparat. Wanderwell zachwycił się awanturniczą dziewczyną, ale mimo to ją odesłał: była za młoda.


Nikt inny jednak nie odpowiedział na ogłoszenie, a Idris była uparta: wzięła taksówkę i dogoniła samochód z podróżnikami, zrobiła awanturę i na koniec musieli ją zabrać ze sobą, ku niezadowoleniu żony kapitana. Na samym początku wyprawy Idris otrzymała pseudonim Aloha Wanderwell („aloha” to hawajskie słowo oznaczające „powiew życia” i jest używane na powitanie i pożegnanie).


Podczas pierwszej wyprawy zespół podróżował po 43 krajach na czterech kontynentach: zobaczyli powojenną Francję i Niemcy, Polskę, Turcję, Egipt, Afganistan, Palestynę, Indie, Afrykę Wschodnią, Indochiny i Syberię, gdzie komisarz Armii Czerwonej awansował Alohę na honorowego generała.

Po drodze dziewczyna naprawdę nauczyła się obsługi kamery filmowej - kręciła filmy, sama wywoływała filmy, aranżowała pokazy filmowe po wykładach Waltera, sprzedawała bilety i prowadziła księgowość. Pełniła również funkcję tłumacza, kierowcy i sekretarki.


Kilka miesięcy spędzili w Indiach: spotykali się z lokalnymi mieszkańcami i podziwiali zabytki.



Aloha w pobliżu egipskich piramid na początku lat dwudziestych XX wieku. Podczas tej podróży kapitan zdradził swoją żonę z Alohą, więc pani Wanderwell opuściła wyprawę i wróciła do Ameryki.












Podczas podróży do Stanów Zjednoczonych 18-letnia Aloha i 29-letni Walter pobrali się.


Podróż dookoła świata rozsławiła nowożeńców: odbywały się bale na ich cześć, fotografowały się z nimi gwiazdy Hollywood, takie jak Douglas Fairbanks i Mary Pickford. Para miała dwoje dzieci, Valry i Nile, ale ich zamiłowanie do przygód nie zniknęło. Zaprezentowali film dokumentalny o swojej pierwszej podróży po świecie i ponownie wyruszyli w drogę - do Ameryki Południowej.


W dżungli amazońskiej zepsuł się hydroplan Wanderwellów, a Walter musiał udać się po niezbędną część, pozostawiając żonę z Indianami Bororo i innym członkiem wyprawy. Aloha zaprzyjaźniła się z tubylcami i nakręciła pierwszy film o tym plemieniu zatytułowany „Lot do Bororo z epoki kamienia łupanego”.


W 1932 roku Wanderwell został zamordowany w Kalifornii, ale Aloha nadal podróżowała. Na początku lat trzydziestych wyszła za mąż za operatora Waltera Bakera. Wraz z nim podróżowała po całym świecie, kręciła filmy i opisywała swoje wrażenia - teraz jej prace są eksponowane w muzeach na całym świecie. Wanderwell zmarła w Kalifornii w 1996 roku, w wieku 90 lat. Tej odważnej kobiecie, nazywanej żeńską wersją Indiany Jonesa, poświęcona jest strona Alohawanderwell.com.