Kreatywne rzeźby, przykłady z całego świata

W czasach, gdzie wszystko można nazwać "sztuką", Paige Bradley wiedziała, że aby być zauważoną potrzeba nie tylko talentu i umiejętności, ale też odpowiedniej wizji dzieła (chociaż coraz częściej słyszy się o samej wizji, bez talentu). Początkowo stworzyła rzeźbę z wosku, kobietę w pozycji lotosu, lecz potrzebowała "czegoś więcej". Zdecydowała się na rozbicie posągu przez zrzucenie go na podłogę. Wszystkie kawałki odlała później z brązu oraz połączyła, zostawiając częściowe prześwity, i wraz z specjalistą od oświetlenia dokończyła swoje dzieło. Aktualnie rzeźba jest w prywatnych rękach, ale planowany jest jej powrót na ulice Brooklynu.

#2. "Wróżki z dmuchawcami" z Trentham Gardens, Wielka Brytania

Są pewne ogrody w Trentham, w których można znaleźć serię rzeźb wróżek. Zaczęło się od pomysłu, na który wpadł Robin Wight podczas naprawy płotu. Po skręceniu kawałków drutu pomyślał, że może to wykorzystać do tworzenia sztuki. Od tamtej pory, ze zwykłego hobby, powoli przemieniało się to w rodzinny biznes. Jako miejscowy artysta zaczął tworzyć z ocynkowanego drutu ze stali nierdzewnej wróżki, które umieszczano w Trentham Gardens. Jego córka Amy przygotowała także piękne, gigantyczne mlecze. Razem tworzy to wyjątkową kompozycję.

#3. "Kolos Apeniński", Villa de Pratolino w Toskanii, Włochy

Olbrzymia rzeźba wykuta w skale przez flamandzkiego artystę Jeana de Boulogne (Giambologna) w drugiej połowie XVI wieku. Umiejscowiona jest w centrum Parku Villa Demidoff w Pratolino. Dziesięciometrowy symbol włoskich Apeninów skrywa w środku sekretne pomieszczenia i jaskinie. Wewnątrz jego głowy jest na przykład miejsce na kominek, przy czym dym miał wydobywać się z nozdrzy. Pod lewą dłonią natomiast znajduje się wąż, z pyska którego wypływała kiedyś woda.
Trochę więcej zdjęć można znaleźć w tegorocznym artykule na Joe Monster.

#4. "Dłoń", Glarus, Szwajcaria

Planowana już w 1990 roku, a utworzona w 2004 rzeźba przez wielu zwana "Opiekuńczą dłonią". Według autorów, Ewy Oerli i Beata Hubera, dzieło mówi o odpowiedzialności i o trosce o środowisko naturalne. Zlokalizowane jest w małym, malowniczym regionie Glarnerland, w parku miasta Glarus. Palce dłoni, o wysokości 1,6 metra w najwyższym punkcie, wystają z ziemi i wydają się chronić drzewo w ich centrum. Ciekawostką jest, że Glarus jest jednym z dwóch miast w Szwajcarii, gdzie nadal głosowanie odbywa się przez podnoszenie rąk.

#5. "Miłość"

W roku 2015 na festiwalu Burning man w Nevadzie było wiele wyjątkowych prac. Jednak jedna z nich szczególnie wpadała ludziom w oko. Ponad siedmiometrowa rzeźba, nazwana "Miłość", stworzona przez ukraińskiego artystę Aleksandra Milova, składa się z dwóch metalowych szkieletów dorosłych postaci siedzących do siebie plecami, oraz dwójki dzieci stojących w ich środku – które to świecą w trakcie nocy, co daje niesamowity efekt. Autor opisuje swoją pracę jako konflikt między mężczyzną a kobietą, jak również między zewnętrzną i wewnętrzną ekspresją ludzkiej natury. Dzieci kryjące się w nas samych starają trzymać się za ręce. Ich blask jest symbolem czystości i szczerości, które złączają ludzi i dają szansę na przetrwanie, gdy nadchodzą mroczne czasy.

#6. "Mustangi" z Las Colinas, Teksas, USA

Bardzo realistyczna, zapierająca dech w piersiach rzeźba z brązu. Dziewięć dzikich mustangów galopujących przez "strumień" z podłożem z granitu. Turyści z całego świata przyjeżdżają, by podziwiać imponujące dzieło Roberta Glena, znajdujące się w centralnej części Williams Square w Las Colinas. Glen, dzięki wieloletnim studiom nad anatomią zwierząt oraz ich obserwacją, potrafi w wyjątkowy sposób pokazać je tak, jakby naprawdę były w ruchu. Obok rzeźby, we wschodniej wieży Williams Sqare Plaza, znajduje się muzeum, w którym można poznać historię artysty oraz jego dzieł dotyczących głównie afrykańskiej dzikiej przyrody, które to też można tam podziwiać.

#7. "Pomnik anonimowego przechodnia", Wrocław, Polska

Teraz coś z naszego podwórka. Dzieło podzielone jest na dwie części. W jednej 7 naturalnej wielkości postaci "wchodzi" w chodnik, a po drugiej stronie ulicy tyle samo "wychodzi" z niego. Początkowo była to gipsowa instalacja o nazwie "Przejście", autorstwa Jerzego Kaliny, stworzona w 1977 dla potrzeb programu telewizyjnego. Przeniesiono ją później do wrocławskiego Muzeum Narodowego. Po 24 latach figury, bez zmian w wyglądzie, odlano z brązu i umieszczono na chodniku ulicy Świdnickiej przy skrzyżowaniu z Piłsudskiego. Według różnych interpretacji ma symbolizować zmiany, jakie przeszła Polska od czasu wprowadzenia stanu wojennego lub też upamiętnia dokonania anonimowych osób, które schodziły do podziemia, aby walczyć z komunizmem. Rzeźba jest doceniana zarówno przez mieszkańców, jak i turystów odwiedzających Wrocław.

#8. "Kampania wyborcza", Berlin, Niemcy

Część większej instalacji pod tytułem "Podążaj za przywódcą". W internecie ochrzczona jako "Politycy dyskutujący o globalnym ociepleniu". Hiszpański twórca Isaac Cordal przedstawia dzieło jako krytyczną refleksję na temat naszej inercji jako masa społeczna. Instalacja, składająca się z małych, cementowych postaci, umieszczona w ponurych sceneriach miejskiego rozkładu, reprezentuje biznesmenów bez twarzy, którzy są we władzy nad kapitalistycznym globalnym porządkiem - wyniosłe słowa, opisujące ciekawy efekt pracy nad rzeźbami. Oprócz instalacji w Niemczech, w 2011 roku Cordal stworzył też wiele innych, z czego największą we Francji, składającą się z ponad 2000 figur.

#9. "Wielki spinacz", Liege, Belgia

Stworzony w 2010 roku na Festiwal Pięciu Sezonów w parku Chaudfontaine wielki spinacz do bielizny wydaje się ściskać trawiasty pagórek. Surrealistyczny efekt projektu tureckiego artysty Mehmeta Ali Uysala, profesora sztuki na Uniwersytecie Technologicznym Środkowego Wschodu, jest doskonałym przykładem jednej z wielu jego prac, opierających się na znakomitej iluzji.

#10. "Siła natury"

Włoski rzeźbiarz Lorenzo Quinn był świadkiem destrukcyjnej siły huraganu w Tajlandii, południowych częściach USA i wielu innych miejsc na całym świecie. Zainspirowany tymi wydarzeniami zdecydował się na stworzenie serii rzeźb. Zbudowane z brązu, nierdzewnej stali i aluminium, pełne życia i energii, personifikacje Matki Natury - wprawiają w ruch obrotowy Ziemię. Pomniki mają przypominać nam o sile natury oraz o tym, co Quinn opisuje jako "fałszywe poczucie bezpieczeństwa". Pokazują, że w każdym momencie gniew natury może być przebudzony, niosąc ze sobą nagłe zniszczenie. Rzeźby były ustawiane w wielu krajach, zaczynając od Anglii i USA, a kończąc na Monaco i Singapurze.

- W planach jest o wiele więcej przykładów. Jeśli artykuł zostanie pozytywnie przyjęty, to będę kontynuował listę, dorzucając też może przykłady podawane przez bojowniczki/ków.
- Materiały były zbierane z wielu różnych źródeł, dzięki wujkowi Google, najważniejsze są podane przy określonych rzeźbach i na dole strony.
- Rzeźby często znane są pod innymi nazwami, w tytułach umieszczałem te, które były nadane przez ich autorów (przynajmniej według zdobytych informacji).
- Niektóre zdjęcia były dodatkowo kadrowane, postaci ze zdjęcia "usuwane", częściowo zmieniane kolory/kontrast itp.