7 bezczelnych, naukowych przekrętów

 W 1869 roku łopata jednego z robotników, którzy kopali studnię za stodołą Williama Newella, natrafiła na coś twardego. Przeszkodą okazała się trzymetrowy posąg człowieka. Wkrótce gazety opisały to niecodzienne znalezisko jako autentyczną, skamieniałą postać jednego z biblijnych gigantów.

Świetnie zachowany kolos z miejsca stał się obiektem zainteresowania i pielgrzymek zarówno gorliwych chrześcijan, jak i ludzi łaknących sensacji. Newell począł więc pobierać opłaty – 25 centów od każdego kto chce na własne oczy zobaczyć biblijnego wielkoluda. Ponieważ interes ten okazał się strzałem w dziesiątkę, już po dwóch dniach stawka wzrosła do 50 centów. Mimo iż większość geologów zorientowała się, że był to całkiem duży, gipsowy przekręt, to wielu duchownych zawzięcie broniło autentyczności artefaktu.

W rzeczywistości gigant stworzony został na zlecenie pewnego, dowcipnego ateisty – George'a Hulla, który skłonny był wydać 2 600 $ na stworzenie tego posągu i zakopanie go na działce swego kuzyna – Williama Newella. Wszystko to po to, aby zakpić z pewnego metodysty, który uparcie głosił, powołując się na Pismo Święte, że niegdyś Ziemia zamieszkiwana była przez rasę gigantów.

#2. Na żywo prosto z Piekła

To chyba jedna z najstarszych „miejskich legend”, które zakorzeniły się w internecie. Sprawa dotyczyła naukowców, którzy podczas prac na Syberii wykonali piętnastokilometrowy odwiert w głąb Ziemi. Zgodnie z informacjami, które wkrótce poczęły krążyć wśród ludzi, temperatura na jego dnie przekraczała 1000 stopni Celsjusza. Co robi naukowiec, który wykopie głęboki dołek? Ano wpuszcza tam ognioodporny mikrofon, ażeby nagrać jęki i skowyty potępionych dusz. Amerykańskie tabloidy prześcigały się w doniesieniach na temat dźwięków wydobywających się z piekielnej dziury. W internecie pojawiły się nawet „autentyczne” nagrania (do przesłuchania na YouTube).
Sprawa ta bardzo przypomina nasze, rodzime, faktowe rewelacje o wielorybie, który zagubił się na Morzu Bałtyckim i miast szukać drogi powrotnej postanowił pozwiedzać polską krainę płynąc Wisłą pod prąd.

#3. Zakopać wykopalisko

Shinichi Fujimura był wielce zarozumiałym archeologiem-amatorem. Mimo wszystko jedno trzeba było mu przyznać – miał niesamowite szczęście do odnajdywania cennych, kamiennych skarbów. Jego specjalnością były przedmioty z okresu paleolitu. Fujimura brał udział w 180 wyprawach archeologicznych na terenie Japonii i niemal za każdym razem wracał z tarczą, dzierżąc w swych dłoniach coraz to starsze głazy i wywołując zazdrość wśród swej archeologicznej konkurencji.
W 2000 roku, kiedy jego sława zaczęła sięgać zenitu, pewien fotoreporter wykonał z ukrycia kilka zdjęć przedstawiających badacza kopiącego niewielkie dołki w piasku, a następnie umieszczającego w nich przedmioty, które następnego dnia osobiście miał z ziemi wydobyć.

Fujimura pokornie przyznał się do tego, że większość jego odkryć to jeden wielki „wałek”, a zagrzebywane przez „archeologa” kamienie pochodziły z jego prywatnej kolekcji.

#4. Idealna bio-seksmaszyna

LoveLump to jeden z ciekawszych internetowych przekrętów. W 2003 roku pojawiła się strona, która reklamowała niesamowity wynalazek stworzony w oparciu o zwierzęce i roślinne DNA. Była to pierwsza żywa seks-zabawka, która miała ujrzeć światło dzienne. Twór ten zaopatrzony był w zarówno męskie jak i żeńskie organy płciowe. Dodatkowym atutem tego wynalazku były pośladki oraz dorodne piersi. 

Wszystko to było starannie podane w niewielkiej, ekonomicznej, kompaktowej formie. 
Organizm, odpowiednio żywiony, potrafił dożyć do siedmiu lat.




Mimo iż strona ta dziś nie istnieje, to autor tego pomysłu, artysta Christopher Ryan Moses, udostępnił jej mirror:
https://www.kickthebobo.com/erotech/

#5. Jednorożce na Księżycu

W 1835 roku na głównej stronie New York Timesa pojawił się całkiem poważny artykuł, opisujący przełomowy wynalazek pewnego astronoma, Johna Herschela. Naukowiec, dzięki swemu unikalnemu teleskopowi, odkrył nieznane dotąd planety w odległych układach słonecznych. Jednak największą sensację wywołały jego badania dotyczące Księżyca. Ów teleskop okazał się na tyle doskonały, że astronom mógł z wielkim przejęciem podzielić się z czytelnikami rewelacjami na temat wielkich, kolorowych piramid, niesamowitych lasów, pełnych nieznanej mieszkańcom Ziemi roślinności i kryjących przedziwne gatunki ryb mórz i oceanów. Herschel opowiadał też o inteligentnych mieszkańcach srebrnego globu, stadach bizonów oraz niebieskich jednorożcach błąkających się po księżycowych wzgórzach.

#6. Ośmiornica drzewna z północno-zachodniego Pacyfiku

Kolejna w tym zestawieniu leciwa, pseudonaukowa legenda sieciowa. Sprawa dotyczyła odkrycia nowego gatunku ośmiornicy, która potrafi żyć zarówno na lądzie jak i w wodzie. Zwierz ten ma ok. 30 cm długości i wyjątkowo dobry wzrok, dzięki któremu potrafi bez problemu namierzyć ukrytą w krzakach żabę...
Swoich osiem ramion ośmiornice te używają do przemieszczania się w iście „tarzańskim” stylu – chwytając się gałęzi i efektownie przelatując z konara na konar.
Obecnie zwierzę to jest pod ścisłą ochroną – nie służą mu spaliny, które docierają do lasów z pobliskich autostrad. Również zwiększająca się populacja naturalnych wrogów drzewnych ośmiornic - włochatych sasquatchów, przyczyniła się do drastycznie szybkiego wymierania tych przedziwnych zwierząt.
Hołd drzewnej ośmiornicy złożył nawet sam Terry Pratchett, umieszczając to stworzonko w jednej ze swych książek.

#7. Afera Sokala

Czasem pod płaszczem mądrych słów i niezrozumiałych dla zwykłego odbiorcy pojęć, kryje się treść, której głębia woła o pomstę do nieba. Tego typu natchniony bełkot często stosowany jest przez polityków, usiłujących nadać swej absolutnie bezwartościowej wypowiedzi chociażby cień sensu i logiki.
Pewien amerykański fizyk, Alan Sokal, postanowił zakpić z postmodernistów, którzy zwykli w swych pracach używać języka podpartego skomplikowaną, naukową terminologią. W ten sposób powstał obszerny tekst, pozbawiony jakiejkolwiek wartości merytorycznej, za to ubrany w słowa, które wskazywały na to, że mamy do czynienia z artykułem bardzo, ale to bardzo naukowym.

Praca Sokala została opublikowana przez naukowe czasopismo Social Text. Ktoś z głową na karku przetłumaczył jednak pracę Sokala i kiedy wyszło na jaw, że jest to czysty, pozbawiony sensu, bełkot, redaktor naczelny magazynu stracił pracę, a wokół autora tej prowokacji rozpętała się burza.

A propos pomysłu Sokala - czy pamięta ktoś jeszcze słynną, trącącą barejowskim absurdem, „uniwersalną ściągaczkę zebraniową”?


Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6