Łasucha Fasolkożercy tajny blog

Niezbyt lubię jak jest gorąco. No dobra, bardzo nie lubię.
Tak naprawdę, to po prostu zdycham w upale, pocę się jak dzik przez co nie czuję się komfortowo, a najgorsze że nie mogę spać. To znaczy: zasnąć nie mogę, bo jak mi się już uda, to dalej jakoś leci. I tak było właśnie ostatniej nocy - spać mi się chce a tu lipa, nie dam rady, dwie godziny męczyłem się na łóżku. To wychodziłem na balkon dla ochłody, to do kuchni napić się czegoś, to z powrotem wracałem do łóżka i nic. Szlag. W końcu jakoś usnąłem (czytaj padłem), a rano wstałem z mocnym postanowieniem: Kupujemy wentylator. OK. Przeglądnąłem sieć w celu zorientowania się co oferuje rynek, i dlaczego tak drogo, po czym wyruszyłem na łów. Pierwszy sklep - stojący, zwykły bez bajerów, dwie prędkości, marka mi nie znana - 99 zł. Promocja. Drugi sklep - właściwie to market budowlany - kilka modeli i rodzajów, od malutkich wentylatorków za ok. 36 zł. po kolumnowe za kilka stów. Stojąca "czterdziestka" do kupienia za trochę ponad stówę. Bez bajerów. Z bajerami to już okolice trzech stów. Markowe to już w ogóle miały ceny nie na moją kieszeń, więc nie było nawet co się przyglądać. No doobrze, może trzeba będzie tu wrócić, ale idźmy dalej. Trzeci sklep - market na "Te", który twierdzi że się w nim kupuje tanio - niedaleko od wejścia, przy regałach stoi ON. Jest włączony, obraca się z prawa na lewo i z powrotem. Widać jak giba się niebezpiecznie przy każdym nawrocie. Lekko hipnotyzujący ten ruch. Spadnie czy nie spadnie? Teraz, teraz! Kurcze, jednak nie. Stoję i patrzę. - Daj spokój. Chińska tandeta. No sama zobacz jakie to dziadostwo. - mówi jakiś przechodzący obok facet do kobietki. - Ja pierniczę, zobacz jaki kicz. - dziewczyna pokazuje GO palcem koleżance. Śmieją się. Aha. Ja też już oceniłem - to jest to o co mi chodziło, dokładnie to czego szukałem - biorę. W domu otwieram pudełko i pierwsze co z niego wyciągam to instrukcja. Tak jak się tego spodziewałem jest ogólnikowa, niedokładna, z rażącym błędem merytorycznym, nie ma w niej nawet wymienionych elementów które powinny znajdować się w zestawie. Jest dobrze - ahoj przygodo :) No to lu, narzędzia w dłoń i jedziemy. Na początek składam krzyżak podstawy. Blachy trzeba doginać palcami, łatwizna. Oo, jest pierwsze wyzwanie: pokrzywione i zwichrowane mocowanie stojaka :) W takim stanie, to to w życiu pionu nie będzie trzymać - trzeba troszkę pomanewrować kombinerkami przez szmatkę. Proszę, już lepiej, a po skręceniu się dognie w rękach do poziomicy i będzie cymes. Mocowanie do krzyżaka na zasadzie: blacha do blaszki + śruby. Mhmm. Mam na takie okazje zachowaną dętkę rowerową. Solidną. Stomilowską, pamiętającą jeszcze czasy... a tam, nieważne. Nożyczki w ruch i odcinam odmierzony kawałek. Rozkładam gumę, stawiam na niej stojak i obrysowuję długopisem. Następnie obcinam nadmiar po wewnętrznej stronie wyrysowanej linii. Przymierzam załączone śruby do otworów podstawy stojaka i... nie ma bata żeby weszły. No to iglaczek w ruch. Kiedy już śruby wchodzą z lekkim luzem, robię w gumie dziurki, przykładam do podstawy i "wkręcam" w nią śruby. Ups, nie da rady. Jedna ze śrub nie ma wyżłobienia pod wkrętak. A raczej ma, ale zalane metalem. No i co? Dać inną? A po co? Trzeba nakręcić na nią nakrętkę, później skontrować drugą, w imadełko z tym i piłka do metalu w dłoń. I proszę bardzo, śrubka pod wkrętak płaski gotowa :C można "wkręcać". Skręcam podstawę z krzyżakiem, a wystające kawałki gumy obcinam skalpelem. Jeszcze tylko usunąć delikatnie nadlewki plastiku z maskownicy, założyć ją i stojak gotów. Prawie. Pora na teleskop. Otwory do mocowania wiatraka wyglądają jak wybijane gwoździem. Blaszane zadziory obłamuję kombinerkami i wygładzam iglakiem. Nakładam wiatrak. No, telepie się na boki jak nic. Co z tego, że mocowany dwoma śrubami, jak między rurką a uchwytem luz. Wycinam z kawałka dętki niezbyt zgrabny prostokąt, daję kroplę płynu do zmywania dla zyskania ślizgu, rozprowadzam, i wkładam do uchwytu. Teraz rurka wchodzi mocno pasownie i nic się nie ma prawa ruszyć na boki nawet bez śrub. Ale i tak je wkręcam. Dla pewności. Usuwam nadlewki plastiku z obudowy wiatraka i sprawdzam śruby mocujące silnik - na cztery przykręcona jest jedna. :C Jedna ma obrót luzu, dwie pozostałe po kilka obrotów - dokręcam. Z czuciem. Już prawie finisz. Jeszcze tylko obciąć nożykiem nadlewki plastiku na śmigle, wyprostować pogięte uchwyty ażurowej osłony, wykonać rzut oka na to, jak wykonano połączenia elektryczne (bardzo ładnie nawiasem mówiąc - same luty i jedno sprasowanie - żadnych latających wsuwek. Zatrzaski płytki czołowej, i inne wrażliwe miejsca, zabezpieczone klejem. OK.), i mocuję tylną osłonę, mocuję śmigło, na przedniej przytwierdzam okrągłą tarczę z nazwą producenta, zakładam ją i mocuję uchwytami i śrubką. Gotowe. Nic się nie kolebie, nic nie rezonuje, nic nie hałasuje. Ostateczna próba - wkładam baterie do pilota i... Wszystko działa jak powinno. I tak oto właśnie, staliśmy się posiadaczami fajnego wentylatora stojącego "na pełnym wypasie", z trzema prędkościami, trzema trybami pracy na każdej z prędkości, timerem z przedziałami czasowymi 0,5 ; 1 ; 2 i 4h oraz ich kombinacjami, sterowaniem elektronicznym na panelu i dodatkowo pełnym sterowaniem z pilota. Za siedemdziesiąt złotych i parę godzin poświęconych na dopieszczenie go. I takie nabytki lubię :D