Z pamiętnika samobójcy

Trochę mi zajęło napisanie drugiego rozdziału. Zbierałam się, zbierałam- i zebrać nie mogłam. Po części było to związane z brakiem natchinienia. Ot, codziennie uczyłam się francuskiego, rozwiązywałam sudoku albo uzupełniałam dziennik. Byleby zająć głowę jakimś zajęciem i nie myśleć o samodestrukcji. "To" jest wciąż żywe w mojej głowie i atakuje bez zapowiedzi. Myślałam, że zaczynam rozpoznawać sygnały. Myliłam się.

Właściwie nie wiem od czego zacząć. Śledzę JM prawie każdego dnia, jestem fanką serii "Mistrzowie internetu" oraz innych, podobnych, tematów. Działałam w trybie incognito, jako standardowy użytkownik. Dzisiaj postanowiłam założyć zupełnie nowe konto i stać się Superbojownikiem, żeby napisać ten tekst i- ewentualnie- kontynuować w przyszłości.