#1. Mężczyzna z puszką piwa przypatruje się, jak uderza Tiger Woods. Mistrzostwa PGA, Tusla, Oklahoma, 20 maja 2022 roku.

Mark Radetic stał się niezwykle popularnym człowiekiem po tym, jak został sfotografowany podczas mistrzostw PGA na Southern Hills Championship Course w Tulsa w Oklahomie.
Czym się wyróżnił? Po prostu był jedną z nielicznych osób na fotografii z Tigerem Woodsem, które nie trzymały telefonu komórkowego w ręku, tylko oglądały wspaniałą grę w golfa, ciesząc się życiem, piękną pogodą i trzymając w rękach browarka Michelob Ultra.
„Wszyscy trzymali w rękach telefony, a ja trzymałem Michelob Ultra” – powiedział Radetic w wywiadzie dla KMOV St. Louis. „Powiedzieli, że chcą zrobić wokół tego kampanię reklamową. Ultra zaoferowało mi, tak powiedzieli, niesamowite ilości piwa”.
Mark stał się faktycznie twarzą reklamową piwa Ultra, powstała limitowana edycja puszek z jego wizerunkiem oraz wypuszczono koszulki z nadrukiem: „To jest tylko wtedy coś warte, jeżeli potrafisz się tym cieszyć”.

#2. Włoscy żołnierze grający na „gitarach” w Afryce Północnej. Fotografia wykonana w latach 1940-1942. Zdjęcie zostało ocenzurowane, a komentarz napisany przez włoskiego cenzora z boku zdjęcia brzmiał: „Czy to żołnierze czy żebracy?”

#3. Jim Carrey i jego dziewczyna Lauren Holly na premierze filmu „Głupi i głupszy” w Hollywood Cinerama Dome, 1994 rok.

#4. Kobiety Herero w tradycyjnych strojach biorą udział w marszu na rzecz niepodległości Namibii, Windhoek, Namibia, 1990 rok.

Namibia została anektowana przez RPA podczas I wojny światowej i przyłączona do jego terytorium jako Afryka Południowo-Zachodnia. Początkowo RPA otrzymała mandat Ligi Narodów do administrowania terytorium, ale w 1966 został on odwołany przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych. Republika Południowej Afryki odmówiła uznania tej decyzji i rozpoczęła okupację terenu.
W 1960 roku powstała niepodległościowa organizacja SWAPO, której członkowie szybko stali się ofiarami represji politycznych i zostali zmuszeni, by kontynuować swoją działalność za granicą, w szczególności w sąsiedniej Botswanie.
26 sierpnia 1966 roku siły partyzanckie SWAPO rozpoczęły atak przeciwko wojskom RPA w Omugulugwombashe. Atak ten jest uważany za początek wojny o niepodległość Namibii. Wsparcia militarnego partyzantom udzieliła Kuba i Angola, a wsparcia materialnego udzieliły Algieria, Kenia, Libia, Bułgaria, Jugosławia, Tanzania, Zambia, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich i Chiny. Natomiast wsparcia dla RPA udzieliła tylko angolska organizacja rebeliancka UNITA.
Wojna o niepodległość zakończyła się 22 grudnia 1988 roku podpisaniem tak zwanych porozumień nowojorskich. Na ich mocy zakończono również bezpośrednie zaangażowanie obcych wojsk w angolską wojnę domową. Niepodległość Namibii przyznano 21 marca 1990 roku.
W pierwszych wolnych wyborach parlamentarnych zwyciężyło SWAPO, które uzyskało większość mandatów w Zgromadzeniu Narodowym, co umożliwiło partii utworzenie rządu.

#5. Pogrzeb po pożarze w kopalni Św. Marii, w którym 31 maja 1898 roku zginęło 319 mężczyzn. Przyczyna pożaru pozostaje nieznana. Pribram, Czechy, Austro-Węgry.

#6. Radzieccy odkrywcy zatknęli flagę ze Stalinem na biegunie północnym w 1937 roku.

Pierwsza stacja meteorologiczna i badawcza w Arktyce, na dryfującym polu lodowym, powstała w latach 30. XX wieku. 21 maja 1937 roku radziecka ekspedycja lotnicza wysadziła grupę badaczy w okolicach bieguna północnego. 31 maja dotarli oni do celu i 6 czerwca, około 20 kilometrów od bieguna północnego, założyli pierwszą stację badawczą „Biegun Północny I” (North Pole - 1). Szefem zespołu był Iwan Dmitrijewicz Papanin. „NP-1” działał przez 9 miesięcy, podczas których kra przebyła 2850 kilometrów.
19 lutego 1938 roku radzieckie lodołamacze Taimyr i Murman zabrały czterech polarników ze stacji w pobliżu wschodniego wybrzeża Grenlandii. Przybyli do Leningradu 15 marca na pokładzie lodołamacza Yermak.
Wszyscy członkowie ekspedycji, hydrobiolog Piotr Szirszow, geofizyk Jewgienij Fiodorow, radiotelegrafista Ernst Krenkel i dowódca Iwan Papanin, otrzymali tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.

#7. Ciężarówka Sikhów została podpalona podczas serii masakr przeciwko Sikhom w 1984 roku po zabójstwie Indiry Gandhi.

#8. Stephen King otwiera bramy swojego nowego domu w stylu wiktoriańskim, którego strzegą nietoperze, listopad 1982 roku.

#9. Mężczyzna skazany na śmierć w komorze gazowej w USA. Na czole widać logo reklamowe Westinghouse Electric Company, 1939 rok.

#10. Hermann Goering demonstruje Adolfowi Hitlerowi konia do ćwiczeń w domowej sali gimnastycznej swojej willi Carinhall w październiku 1937 roku.

#11. Ciała około 40 japońskich żołnierzy, którzy popełnili samobójstwo, aby uniknąć wzięcia do niewoli przez siły amerykańskie. Wyspa Attu na Alasce, 31 maja 1943 roku.

Bitwa o Attu, stoczona w dniach 11–30 maja 1943 roku pomiędzy siłami Japonii i Stanów Zjednoczonych, wspomaganymi przez kanadyjskie lotnictwo, była jedyną bitwą lądową II wojny światowej stoczoną na terytorium USA i kontynencie amerykańskim.
Japończycy zajęli wyspę 7 czerwca 1942 roku, czyli sześć miesięcy po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej.
11 maja 1943 roku rozpoczęła się aliancka operacja Landcrab, której celem było odbicie wyspy z rąk Cesarskiej Armii Japońskiej dowodzonej przez pułkownika Yasuyo Yamasakiego, genialnego stratega wojskowego.
W ciągu kilku dni zażartych walk Amerykanom udało się zepchnąć Japończyków do kotła wokół Chichagof Harbor.
29 maja dowódca japoński, Yamasaki, zebrał pozostałych przy życiu żołnierzy i przeprowadził z nimi samobójczą szarżę banzai na pozycje amerykańskie. Bitwa trwała, aż prawie wszyscy Japończycy zostali zabici; wzięto do niewoli zaledwie 28 żołnierzy.
W ciągu 19 dni trwania bitwy zginęło 549 żołnierzy 7 Dywizji Piechoty Armii Amerykańskiej, a ponad 1200 zostało rannych. Japończycy odnieśli o wiele bardziej dotkliwe straty. W walkach na Attu życie straciło 2351 osób.

#12. Dzień otwarcia w Disneylandzie w Paryżu w 1992 roku.

#13. Kwatera Główna Partii Komunistycznej w Paryżu, plac Lajosa Kossutha, 1952 rok.

#14. Maggie Smith, połowa lat 50. XX wieku.

#15. Zamek krzyżacki w Malborku, 1945 rok.

W zimie 1945 roku podczas walk o Malbork z Armią Czerwoną naziści zamienili zamek w twierdzę. W wyniku oblężenia doszło do wielkich (szacunkowo 50–60%) zniszczeń. Zburzone całkowicie zostały wschodnia część zamku wysokiego i średniego, wieża główna oraz kościół zamkowy.
Pod koniec lat 50. rozpoczęto planowanie rozbiórki zamku. Na szczęście opinia ta szybko została zanegowana i powołano Społeczny Komitet Odbudowy Zamku. Bezcenną pomocą okazały się dwa obrazy: jeden z około 1480 roku, który wisiał w gdańskim Dworze Artusa, i drugi z 1536 roku z widokiem Malborka od strony zachodniej.
W 1997 roku zamek krzyżacki w Malborku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

W poprzednim odcinku

Źródła: 1, 2