Zatrzymane w kadrze CCCLV - Mężczyźni z zielonymi twarzami

#1. "Ucieczka do wolności", fotografia autorstwa Kyoichiego Sawady.

Kyoichi Sawada otrzymał wiele prestiżowych międzynarodowych nagród, między innymi w 1965 roku pierwszą nagrodę w konkursie World Press Photo. Za fotografię „Ucieczka do bezpieczeństwa” obywatel Kraju Kwitnącej Wiśni otrzymał w 1966 roku Nagrodę Pulitzera w dziedzinie fotografii. Był drugim z trzech japońskich fotografów, którzy otrzymali tę nagrodę. Zginął w Kambodży w 1970 roku w wieku 34 lat.

#2. Ojciec i syn Rantanen z ich psem Taru. Linia frontu w Martinsaari w Finlandii. Wojna radziecko-fińska (wojna kontynuacyjna), 7 sierpnia 1941 roku.

#3. Elżbieta Bowes-Lyon, królowa matka w pubie "Queen’s Head", East End, Londyn, 1987 rok.

#4. Jeden z pierwszych występów zespołu The B-52's w akademickim mieście Athens w stanie Georgia, USA, 1977 rok.

#5. "Mężczyźni z zielonymi twarzami", pierwsza ekipa sił specjalnych amerykańskiej marynarki Navy Seals (United States Navy Sea, Air, and Land) w Wietnamie, 1968 rok.

#6. Prezydent USA Franklin Delano Roosevelt, z czarną opaską na lewym ramieniu, podpisuje oficjalne wypowiedzenie wojny Japonii, co oznaczało długo wyczekiwane przystąpienie Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, godzina 16:10, 8 grudnia 1941 roku.

#7. Ultrasi zespołu Boca Juniors podczas "superclasico", czyli spotkania z drużyną River Plate. Kibice dumnie wymachują flagą Związku Radzieckiego, która została skradziona fanom ZSRR podczas meczu mistrzostw świata we Włoszech w 1990 roku. Był to jeden z ostatnich oficjalnych występów drużyny ZSRR na arenie międzynarodowej. Fotografia wykonana w 1991 roku w Buenos Aires, Argentyna.

#8. Dziewczyna i jeżozwierz w ogrodzie zoologicznym w Londynie, 1953 rok.

#9. Hermann Goering, dowódca niemieckiego lotnictwa wojskowego (Luftwaffe) i zarazem najwyższy rangą nazista sądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze, 1946 rok.

#10. Pierwsza Miss Świata, Kerstin Hakansson, 1951 rok.

Szwedzka modelka Kerstin "Kiki" Hakansson została zwyciężczynią pierwszego konkursu Miss Świata, organizowanego w 1951 roku. Impreza zorganizowana została w Londynie, w Lyceum Ballroom, 27 lipca 1951 roku.
Kilka informacji o Kiki:
Data urodzenia: 17 czerwca 1929
Miejsce urodzenia: Sztokholm, Szwecja
Kolor włosów: jasnobrązowe
Kolor oczu: niebieskie
Zawód: modelka

#11. Oficerowie i marynarze niemieckiego okrętu podwodnego U-58 pojmana przez Amerykanów, tuż przed wejściem na teren obozu dla jeńców wojennych w Fort McPherson, Georgia, USA, kwiecień 1918 roku

Stacjonujące w Queenstown w Irlandii USS Fanning i jego siostrzany niszczyciel USS Nicholson patrolowały wschodnie wody Oceanu Atlantyckiego podczas I wojny światowej. Ich misją było eskortowanie konwojów i ratowanie rozbitków z zatopionych statków handlowych, a także poszukiwanie i niszczenie niemieckich łodzi podwodnych. 17 listopada 1917 roku, podczas eskortowania konwoju ośmiu statków OQ-20 w kierunku wschodnim, oba niszczyciele nawiązały kontakt z okrętem podwodnym wroga.
Pod dowództwem Arthura S. Carpendera, 17 listopada 1917 roku o godz. 4:10, sternik Daniel David Loomis z USS Fanning zauważył niemieckiego U-58, kiedy ten wynurzył się, by rozszerzyć pole widzenia przez peryskop. Niemiecki okręt podwodny ustawił się do strzału w kierunku brytyjskiego parowca handlowego SS Welshman i niemal natychmiast oficer pokładowy porucznik William O. Henry wydał rozkaz zataczania okręgów dookoła U-boota.
O 4:00 Fanning zrzucił trzy bomby głębinowe, które trafiły celu i bardzo mocno wstrząsnęły okrętem podwodnym. Następnie do walki przyłączył się USS Nicholson dowodzony przez Franka Berriena, który zrzucił kolejne ładunki. Gdy U-58 wynurzył się na powierzchnię, wówczas Fanning oddał trzy strzały ze swojej rufowego działa, a Nicholson trafił U-boota co najmniej jednym strzałem z działa na dziobie statku. Niemcy bezskutecznie odpowiedzieli na ogień aliantów. Kapitänleutnant Gustav Amberger poddał U-58 około 4:30 nad ranem, a USS Fanning rozpoczął manewry, by wziąć jeńców.
38 z 40 członków załogi U-58 przeżyło i zostało jeńcami wojennymi.
Zatopienie U-58 przez Fanninga i Nicholsona było jednym z nielicznych starć I wojny światowej, w którym okręty marynarki wojennej zatopiły okręt podwodny wroga. Co więcej, było to pierwsze tego typu starcie, gdzie górą nie była załoga okrętu podwodnego. Porucznik William O. Henry i sternik Daniel Lommis otrzymali Krzyż Marynarki Wojennej za swoje akcje i decyzje podjęte podczas spotkania z U-58.

#12. Pełne półki esencji, ekstraktów i eliksirów testowanych na zawartość alkoholu na początku prohibicji, Waszyngton, 1920 rok.

#13. Adolf Hitler i jego ochroniarze. Od lewej stoją: Julius Schaub, Julius Schreck, Adolf Hitler, Hans Georg Maurer i Gerhard Schneider. Fotografia wykonana około 1920 roku.

#14. Pierwszy w historii komercyjny lot. Pilot Tony Jannus (z prawej) przewiózł swojego pasażera Abrama Pheila z St. Petersburga do Tampy (oba miasta na Florydzie!) w 23 minuty. 1 stycznia 1914 roku.

#15. Amerykańscy żołnierze cierpiący na "nerwicę frontową" spędzają spokojne dni, łowiąc ryby i pływając pod murami starego zamku. Obecnie naukowcy nazywają tę przypadłość zespołem stresu pourazowego. Fotografia wykonana we wrześniu 1918 roku.

#16. Justin Timberlake, Christina Aguilera, Britney Spears i Ryan Gosling, 1993 r.

#17. Członkowie włoskich oddziałów specjalnych "Arditi" (odpowiednika niemieckich grup szturmowych), uzbrojeni w charakterystyczne sztylety, 1918 r.

Pierwsze oddziały Arditi zostały utworzone latem 1917 r. Arditi pełniły rolę awangardy w ataku na pozycje nieprzyjaciela. Jako pierwsi penetrowali okopy wroga. Każdy szturmowiec był uzbrojony w tuzin granatów ręcznych, sztylet i karabinek „Carcano”. W niektórych przypadkach grupy szturmowe mogły używać miotaczy ognia i karabinów maszynowych.
W czasie I wojny światowej oddziały Arditi liczyły około 18 tysięcy żołnierzy. Jednostki Arditi tworzone były z ochotników.
Zadania powierzane Arditi były tak niebezpieczne, że oddziały ponosiły do 30% strat w każdej ofensywie. Stąd też członkowie Arditi motywowani byli wyższym żołdem i lepszymi warunkami zakwaterowania i wyżywienia niż zwykli żołnierze. Po wojnie Arditi zostali rozwiązani.

„arditi” (wł.) - śmiały, odważny

#18. Weterani I wojny grają w karty, 1919 rok.

#19. Wewnątrz Moulin Rouge, 1898 rok.

#20. 1 sierpnia 1981 roku w warszawskim hotelu Victoria doszło do nieudanego zamachu na Palestyńczyka Abu Daouda, podejrzewanego przez Mosad o udział w zamachu na izraelskich sportowców w Monachium w 1972 roku.

1 sierpnia 1981 roku tuż po godzinie 20.00 w kawiarni Opera pojawił się jeden z gości zajmujący prezydencki apartament. Był to dobrze znany w hotelu Palestyńczyk. Był zdenerwowany i co chwila spogląda na zegarek. Niedługo później na scenie zjawił się kolejny dobrze ubrany śniady mężczyzna. On również przechadzał się wolnym krokiem i nerwowo rozglądał. Nagle wyciągnął broń i opróżnił magazynek, strzelając do arabskiego gościa.
Owym gościem był Abu Daoud, terrorysta palestyński, jeden z przywódców organizacji terrorystycznej Czarny Wrzesień, autor planu uprowadzenia izraelskich sportowców podczas olimpiady w Monachium w 1972 roku.
Został postrzelony 5 razy, ale dzięki szybkiej interwencji lekarzy z kliniki na Banacha, a potem MSW, udało się uratować mu życie. Poszkodowany za zamach na jego życie winił Mosad, który umieścił go na drugim miejscu listy najbardziej poszukiwanych osób, w ramach akcji pod kryptonimem Operacja Gniew Boży (czyli eliminacji wszystkich członków organizacji Czarny Wrzesień).
Do dziś pozostaje zagadką, kto tak naprawdę strzelał do Daouda. Fachowcy powątpiewają, że zamachu dokonali agenci Mosadu ze względu na jakość oddanych strzałów. Izraelczycy zwykle oddawali dwa strzały w głowę i dwa w serce, podczas gdy strzelanina w hotelowej kawiarni przypominała raczej działania amatora.
Abu Daoud zmarł śmiercią naturalną w Damaszku w 2010 roku, w wieku 73 lat.

W poprzednim odcinku