25 najniebezpieczniejszych dróg na świecie

Istnieje ponad 40 przejść granicznych między Chile i Argentyną w Andach, a Paso de los Libertadores jest prawdopodobnie najważniejszą, a także jedną z najbardziej malowniczych i niebezpiecznych tras na świecie. Czemu trasa jest tak ważna? Trasa łączy chilijską stolicę Santiago z miastem Mendoza w Argentynie, a więc ruch na niej jest dość spory. Znajduje się ona na wysokości ponad 3 000 metrów n.p.m. Najczęściej na trasie zalega śnieg, a jej twórcy nie słyszeli o barierkach ochronnych. Bo niby po co sobie takimi głupotami głowę zaprzątać? Trasa jak widać jest dość kręta i jak ktoś przesadzi prędkością, to najczęściej ginie. A jak się okazuje przesadza wielu...

Captain Cook Highway to malownicza nadmorska droga wzdłuż Queensland w Australii. Prowadzi ona wzdłuż wybrzeża tropikalnego lasu deszczowego w kierunku Port Douglas i Parku Narodowego Daintree. Co roku na tej drodze dochodzi do ponad 100 wypadków, którą powodują głównie lokalsi (ponad 90% przypadków), którzy wjeżdżają na drogę jak na swoje tereny nic nie robiąc sobie z pojazdów jadących po drodze. Poza tym wypadki powodują turyści, którzy zatrzymują się na drodze chcąc zrobić zdjęcia malowniczym krajobrazom. I to wszystko na drodze mającej długość 75 km.

W pierwszym dziesięcioleciu XXI wieku na tej drodze wydarzyła się 286 wypadków, w których zginęło 325 osób. Czyli średnio co miesiąc na tej drodze giną prawie 3 osoby. Jak policzono na drodze tej ginie 2 razy więcej osób, niż na innych autostradach w USA. Tak wysoka śmiertelność na drodze spowodowana jest brakiem barier ochronnych i głębokimi rowami biegnącymi wzdłuż autostrady.

Podobnie jak większość dróg w tym zestawieniu droga ta jest bardzo urokliwa. Jednak niech widoki Cię nie zwiodą. Siedem kilometrów drogi przebiega pomiędzy małymi wysepkami i dlatego ta droga dużą atrakcją turystyczną. I jednocześnie jest to bardzo bardzo niebezpieczny odcinek narażony na podmuchy silnego wiatru oraz nieustanne zalewanie przez fale Morza Norweskiego. Głównym niebezpieczeństwem na tej drodze jest aquaplaning, czyli utrata przyczepności kół pod które dostaje się woda. Turyści nie zwracają na to uwagi i za to płacą.

Most ten jest znany jako most "Roller Coaster" ze względu na strome podjazdy, które są zbudowane w celu umożliwienia przepływu łodzi rybackich pod mostem. I właśnie przez te nachylenia dochodzi do wielu wypadków, bowiem zdarzają się najechania na tył pojazdu poprzedzającego. Szczególnie zimą, gdzie może dochodzić do przygruntowych przymrozków.

Droga Trolli (Drabina Trolli) – droga położona na południe od Åndalsnes, w gminie Rauma w Norwegii. Jest ona częścią drogi krajowej nr 63 z Åndalsnes do Valldal i dalej do popularnej wśród turystów miejscowości Geiranger. Trasa została otwarta 31 lipca 1936 roku przez króla Haakona VII, po 8 latach budowy.

Średnie nachylenie drogi wynosi 9%. Składa się z 11 serpentyn, w większości zakręcających pod kątem 180°, dlatego nie mogą się po niej poruszać pojazdy dłuższe niż 12,4 m. Stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych Norwegii. Otwarta zazwyczaj od połowy maja do października. Przy Trollstigen znajduje się jedyny w Norwegii (prawdopodobnie jedyny na świecie) znak drogowy "Uwaga Trolle". W połowie drogi znajduje się kamienny most przerzucony nad wodospadem Stigfossen. Z parkingu na szczycie można dojść piechotą na taras widokowy, z którego widać drogę i wodospad. Najwyższy punkt Trollstigen znajduje się 852 m n.p.m.

W 2005 roku przeprowadzono remont drogi, poprawiając jej ochronę przed spadającymi odłamkami skalnymi. Prace kosztowały około 16 milionów koron. Na drodze trzeba uważać na spadające kamienie i ciasne zakręty.

Droga ta jest stale zalewana poprzez przypływy, więc najlepiej nie znaleźć się na niej w niewłaściwym czasie. Ponadto, gdy droga nie jest zalana przez wody Morza Celtyckiego jest pokryta mułem i wodorostami, co sprawia, że jazda po niej jest skrajnie niebezpieczna. Maksymalna dozwolona prędkość (50 km/h) na niektórych fragmentach drogi wydaje się zbyt wysoka.

480 km piekła przez pustynię. Albo jedziesz w dzień gotując się w samochodzie (bo klimatyzacja nie radzi sobie w takie upały) albo jedziesz nocą po nieoświetlonej drodze mijając lokalsów jadących jak szaleni i najczęściej bez świateł, bo i po co ich używać? Więc ryzyko wypadku na tej drodze jest wysokie. A nie wspomniałem jeszcze o prawdziwym zagrożeniu. A są nimi bandyci. Tak, ludzie, którzy zatrzymują Cię w jednym celu. By przejąć wszystkie kosztowności jakie ze sobą wieziesz. I nie kosztowności też. Zabiorą wszystko, co przedstawia jakąkolwiek wartość. Jak będziesz się bardzo stawiał nie omieszkają też pozbawić Cię życia.

Już sama wyprawa przez Syberię nie należy do najłatwiejszych, a stan tamtejszych dróg pozostawia wiele do życzenia. Jakby tego było mało mamy wisienkę na torcie - wspomniany most. Jego szerokość wystarcza na jeden samochód, zbudowany jest z próchniejącego drewna zespolonego przerdzewiałymi gwoździami. O barierkach ochronnych nikt nie słyszał. Na domiar złego przez większą część w roku na moście leży śnieg, a jak nie leży, to i tak most jest śliski. Uważany jest za najniebezpieczniejszy most świata. I raczej przesady w tym nie ma.

Długa, prosta, monotonna droga pośrodku niczego. Wokół same równiny i tak przez 150 km. Następnie mamy mały zakręt i kolejne 700 km głównie po prostej nużącej drodze. Nic więc dziwnego, że główną przyczyną wypadków jest zaśnięcie znużonych kierowców, którym podróży nie umilają zakręty albo chociaż jakieś billboardy na których można skupić wzrok od czasu do czasu. Nie - tu jest tylko równina i tylko prosta płaska droga.

W Montanie wszędzie jest bardzo daleko. Dlatego też wszystko połączane jest ze sobą siecią autostrad. Na autostradach tych panuje niewielki ruch, a to prowokuje kierowców do szybkiej jazdy, zwłaszcza, że policja często olewa sobie patrole po tych drogach. Highway 2 do wyjątków nie należy. Na tej autostradzie ruch jest znikomy, kierowcy jeżdżą szybko i powodują sporo wypadków. A ponieważ wszędzie jest daleko, to i karetki nie docierają do poszkodowanych tak szybko jakby sobie tego poszkodowani życzyli. Często ofiary wypadków umierają w oczekiwaniu na karetkę, której przyjazd do wypadku zajmuje średnio 80 minut.

Szosa Karakorumska - droga w północnym Pakistanie i zachodnich Chinach łącząca Rawalpindi z Kaszgarem. Jest to najwyżej położona droga w świecie o utwardzonej nawierzchni. Na drodze tej znajduje się najwyżej położone przejście graniczne na wysokości 4880 metrów n.p.m. Droga biegnie przez Himalaje i dla większości ludzi jest niedostępna z powodu bardzo rozrzedzonego powietrza. Dodatkowo na niektórych odcinkach droga wybrukowana jest tylko z jednej strony, podczas gdy drugi pas to nieutwardzone błoto. Na drodze znajdują się typowe rzeczy, jakie spotyka się w górach, czyli ostre zakręty, przepaść z jednej strony i ściana skalna z drugiej, ostre zjazdy i strome podjazdy oraz zalegający śnieg. O barierkach na zdecydowanej większości trasy nikt tam nie słyszał.

Autostrada Karnali (cóż za szumna nazwa) znajduje się w Nepalu i ma 232 km długości, z czego 17 km zostało utwardzone. Łączy miasta Jumla i Surkhet. Kręta droga ciągnąca się wzdłuż Himalajów w Zachodnim Nepalu przyciąga rowerzystów z całego świata pragnących przeżyć przygodę, podziwiać piękne widoki i przejechać się tą ciężką drogą. W sierpniu 2010 roku droga została zamknięta z powodu osuwisk, jakie utworzyły się podczas ulewnych monsunowych deszczów. Otwarta ponownie po 3 miesiącach w październiku. Corocznie na drodze śmierć ponosi ponad 50 osób.

Autostrada międzystanowa nr 95 biegnie z Florydy do Maine na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Droga uczęszczana i bardzo dobrze przygotowana na wzmożony ruch pojazdów. Jednak na Florydzie odnotowuje się więcej wypadków wzdłuż I-95 niż w jakimkolwiek innym stanie. Od granicy stanów Georgia/Floryda do Flagler County (około 170 kilometrów), od kwietnia 2014 r. do kwietnia 2015 r. odnotowano ponad 1713 wypadków, w których ponad 500 osób zostało rannych, a 25 poniosło śmierć. Za główną przyczynę wypadków podaje się rozkojarzenie kierowców.

Droga prowadzi głównie przez Amazonię i tropikalne lasy deszczowe. Zapomnij o jakimkolwiek utwardzeniu drogi. W czasie suszy na drodze jest pełno pyłu, a w czasie opadów droga zamienia się w błotną pułapkę miejscami nieprzejezdną. Jeszcze mosty, które często w porze deszczowej są porywane przez wezbrane rzeki. Akurat to ma swoje plusy, bo mosty te są co parę lat stawiane od nowa, więc nie ma obawy, ze załamią się, jak będziesz w ich połowie.

Zoji La łączy Ladakh i Kaszmir, ciągnie się poprzez góry na średniej wysokości 3200 m n.p.m. Droga jest wąska, miejscami stroma, bez żadnych barierek ochronnych. I albo pokrywa ją śnieg, albo warstwa błota, bo akurat pada deszcz. Trawić na tą drogę, gdy jest sucha, to jak wygrać na loterii. Drogą jeżdżą ciężarówki i autobusy wyeksploatowane go granic możliwości. Obok drogi leży mnóstwo wraków pojazdów, które jednak nie wyrobiły się na zakręcie i runęły w przepaść. Rokrocznie na tej drodze giną setki ludzi.

To bardzo popularna droga - codziennie jeżdżą nią miliony ludzi. Jest bardzo dobrze oznakowana, ma niezłą nawierzchnię i bariery energochłonne. Co w niej takiego niebezpiecznego? Inni użytkownicy, często pojawiająca się mgła oraz krótkie drogi rozbiegowe. Ale przede wszystkim inni użytkownicy, którzy często są pijani. Na tej drodze na każde 100 mil (160 km) przypada 60 śmiertelnych wypadków. I to co roku.

To nie jest droga w prawdziwym znaczeniu tego słowa. To raczej brak drogi, ale właśnie tamtędy przejeżdża bardzo dużo osób. Położona na wysokości 3650 m n.p.m., jest mokra, błotnista, wyboista. To po prostu rozległa ogromna przestrzeń pokryta słoną wodą, która nie zamarza. Wiele samochodów, które wyruszyły w ten rejon nie zdołały go pokonać i zostały tam na zawsze. A jak coś się stanie, to... temperatura potrafi tam spaść do - 30 stopni Celsjusza, a wezwać pomocy nie ma jak, bo nie działa tam żadna sieć komórkowa. Dlatego zachęca się, by nie jechać tamtędy w pojedynkę.

Jest to najbardziej zabójczy odcinek drogi w Kanadzie. Czemu? Ekstremalne warunki pogodowe, takie jak śnieg i lód i gołoledź. I nieistotne jest, ze jest to dwupasmowa, bezpieczna autostrada. Według lokalnego właściciela firmy zajmującej się holowaniem: "Jest to bardzo bezlitosny odcinek autostrady, który nie wybacza nawet najmniejszych błędów". W latach 2004 - 2014 na tym odcinku drogi miało miejsce 38 śmiertelnych wypadków.

Droga z przepięknymi widokami. Zwana także drogą 52 tuneli. Jazda nią tak zachwycała i rozpraszała kierowców, że ci zwyczajnie zjeżdżali z niej i się zabijali. Dlatego też władze Włoch postanowiły zamknąć drogę dla ruchu kołowego i udostępnić ja pieszym. Nawet rowerzyści mają surowy zakaz wjazdu na drogę. Zatem jeśli lubisz spacery i nie masz klaustrofobii, to zwyczajnie powinieneś przejść się tą drogą.

Droga udostępniona tylko dla pieszych i rowerzystów. Choć zalecane są tylko piesze wycieczki. Na drodze znajduje się znak, na którym napisano: Od tego momentu idziesz na własne ryzyko. Na końcu drogi znajduje się kamienna wieża zbudowana przez alpinistów. Droga jest stroma, jej nachylenie wynosi 28,3%. Zaleca się pokonywać ja tylko podczas idealnych warunków pogodowych. Bo inaczej droga pokona Ciebie, o czym przekonał się niejeden śmiałek.

Coś co nosi dumna nazwę droga w rzeczywistości jest nieutwardzoną, gruntową ścieżka wykutą na zboczu góry. Jednak lokalsi mówią na to droga. czasami nad głową wisi klif, czasami z jednej strony pionowa ściana w górę z drugiej w dół. Stan drogi jest fatalny, a zabezpieczeń nie ma żadnych. Na drodze w większości przypadków zmieścić się może tylko jeden samochód. Na samej drodze dochodzi do ogromnej liczby wypadków śmiertelnych. Rokrocznie ginie tu koło 800 ludzi. Zdjęcie wykonał Paul Ramsden.

Wszyscy, którzy chcą się dostać na Jbel Ayachi, czyli jeden z najwyższych szczytów w Afryce północnej musza pokonać drogę, która nazywa się Cyrk Jaffara. Droga powstała w większości w sposób naturalny w wyniku erozji. Resztę dorobili ludzie. Jednak samo utrzymanie drogi i jej jakość pozostawia wiele do życzenia. Wręcz często trzeba się domyślać co jest drogą, a co nią nie jest. Jazda droga przypomina bardziej walkę z nią, niż prawdziwą jazdę. Jedyna rada, by pokonać drogę, to zatrudnić doświadczonego kierowcę, który drogę zna i ma samochód przystosowany do jej pokonania. Foto: Tore Kjeilen via LookLex.

Diabelska trampolina, która im wyżej jedziesz, tym węższa się staje. Odbywa się na niej ruch dwukierunkowy. Droga oczywiście zaniedbana, pozbawiona jakichkolwiek barierek. Ruch jest dość spory, a wypadki częste. Wypadek w najlepszym wypadku kończy na skale, a mniejsi szczęściarze kończą lotem w kilkusetmetrową przepaść i śmiercią. Jednak na końcu drogi czeka nagroda. Jest nią malowniczo położona osada La Laguna de la Cocha.