Sto lat temu służba na okręcie podwodnym musiała być piekłem

Okręt podwodny UB 110 był okrętem typu UB III wybudowanym w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu. Po trwającej niecały rok budowie zwodowano go 1 września 1917 r. i wprowadzono go do służby wiosną 1918 roku. Kapitanem został porucznik Werner Fürbringer.

Jak wszystkie inne jednostki tego typu, UB 110 wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torpedowe, jedną rufową oraz armatę 8,8 cm. Wypływając w rejs zabierał ze sobą 10 torped, na pokładzie służyło 3 oficerów i od 31 do 35 marynarzy.

Okręt miał zasięg 7420 NM, mógł poruszać się z prędkością ponad 13 węzłów na powierzchni i 7,5 węzła w zanurzeniu.

19 lipca 1918 roku UB 110 został obrzucony bombami głębinowymi, a następnie staranowany przez niszczyciel HMS Garry pod dowództwem Charlesa Lightollera. Zginęło 23 członków załogi. Najprawdopodobniej UB 110 był ostatnim okrętem podwodnym zatopionym podczas pierwszej wojny światowej.

Po kilku miesiącach okręt wydobyto i wstawiono do stoczni, gdzie miano go przywrócić do służby bojowej, tym razem w marynarce angielskiej, ale koniec wojny pokrzyżował plany.

Podczas prac remontowych odkryto, że okręt uzbrojony był w torpedy z zapalnikiem magnetycznym. Był to pierwszy kontakt Anglików z tego typu bronią, na szczęście dla nich pierwsze rozwiązania były bardzo zawodne.

W swoich wspomnieniach porucznik Werner Fürbringer oskarżył załogę HMS Garry o ostrzelanie z broni ręcznej rozbitków pływających na powierzchni morza. Zbrodni nigdy nie udowodniono, a Charles Lightoller został odznaczony za zatopienie okrętu podwodnego.

Poniższe zdjęcia zrobiono wkrótce po wydobyciu okrętu z dna, kiedy wnętrze nie zostało jeszcze oczyszczone z mułu i innego brudu z morza.

#2. Okręt został staranowany po ataku na statek handlowy w pobliżu Hartlepool w lipcu 1918 r.

#3. Wydobyto go we wrześniu i wstawiono do suchego doku

#4. Zapadła decyzja od wyremontowaniu go do stanu umożliwiającego powrót do walki, tym razem po stronie Royal Navy

#5. Sterownia elektryczna, widok od strony dziobu na prawą burtę

#6. Sterownia elektryczna, widok od strony rufy na prawą burtę

#7. Trzeci przedział, szafki załogi

#8. Dziobowy przedział torpedowy

#9. Zbliżenie na cztery wyrzutnie torped

#10. Przedział torpedowy, widok w kierunku rufy. U góry widoczna szyna urządzenia do ładowania torped

#11. Po lewej: przedział szósty z kojami załogi, po prawej: mesa

#12. Po lewej: sterownia elektryczna, widok w kierunku rufy - do przedziału silnikowego i rufowego przedziału torpedowego. Po prawej: maszynownia, widok na prawą burtę

#13. Po lewej: sterownia elektryczna, widok w kierunku dziobu. Po prawej: dziobowy przedział torpedowy

#14. Po lewej: rufowy przedział torpedowy. Po prawej: centrala, widok od strony rufy na lewą burtę. Pokrętła służą do kontroli temperatury i ciśnienia

#15. Centrala. Po lewej: widok od strony rufy, widoczne wskaźniki głębokości i stanu paliwa oraz koło sterowe. Po prawej: wskaźnik głębokości, zawory sterujące zanurzeniem oraz ster

#16. Centrala. Po lewej: widok od strony dziobu na prawą burtę - właz do przedziału peryskopowego oraz zawory do sterowania zanurzeniem. Po prawej: dodatkowo widoczne pokrętła do podnoszenia i opuszczania peryskopu

Źródła: 1, 2, 3