Ku pamięci zwykłych ludzi, którzy oddali swe życie, by ratować innych

#2.

Elizabeth Boxall, lat 17, z Bethnal Green. Zmarła w wyniku odniesionych ran, ratując dziecko przed pędzącym koniem. 20 czerwca 1888 roku.

#3.

Godfrey Maule Nicholson, menadżer destylarni w Stratford, George Elliott i Robert Underhill - pracownicy. Uratowali życie swoim towarzyszom uwięzionym w studni. Sami zginęli od trujących gazów. 12 lipca 1901 roku.

#4.

Mary Rogers, stewardesa. Poświęciła się, oddając swój pas ratunkowy i dobrowolnie idąc na dno wraz z tonącym okrętem, 30 marca 1899 r.

#5.

Sara Smith, artystka pantomimy w Prince's Theatre. Zginęła od strasznych ran, otrzymanych, gdy w swojej łatwopalnej sukni próbowała zgasić płomienie, które dosięgły jej towarzysza. 24 stycznia 1863 roku.

#6.

Richard Farris, pracownik. Utonął, próbując uratować życie biednej dziewczyny, która rzuciła się do kanału z mostu Globe Bridge. Peckham, 20 maja 1878 roku.

#7.

Ernest Benning, zecer, 22 lata. Wyrzucony z łodzi pewnej ciemnej nocy na przystani w Pimlico. Chwycił jedną ręką wiosło, drugą podtrzymywał kobietę. Sam utonął, ona się uratowała. 25 sierpnia 1883 roku.

#8.

Joseph Andrew Ford, 30 lat, Brygada Straży Pożarnej Metropolitan. Uratował sześć osób z pożaru przy Gray Inn's Road. Podczas swojego ostatniego heroicznego aktu został śmiertelnie poparzony, 7 października 1871 roku.

#9.

David Selves, 12 lat, z Woolwich. Ratował swego tonącego towarzysza zabaw i utonął wraz z nim, w jego ramionach, 12 września 1886 r.

#10.

Leigh Pitt, operator reprografu, lat 30. Uratował chłopca tonącego w kanale przy Thamesmead, ale, niestety, nie był w stanie uratować samego siebie. 7 czerwca 2007 roku.