Najstraszniejsze i najdziwniejsze potwory z Filipin

Matruculan to kolejny potwór atakujący ciężarne kobiety. Ale nie wszystkie. Matruculan najpierw zapładnia dziewicę, a po pewnym czasie wraca, żeby ją zabić i zjeść płód. Niektórzy twierdzą, że zarówno matka, jak i dziecko zostają pożarte. Inni utrzymują, że Matruculan atakuje również mężatki, które nie noszą jego dziecka. Aby uchronić kobietę i dziecko, mąż rodzącej musi wymachiwać nożem nad brzuchem rodzącej kobiety. Sami zadecydujcie, co jest straszniejsze - niewidzialny potwór czy mąż kobiety wywijający kozikiem nad jej brzuchem.

Są to owłosione olbrzymy z rozżarzonymi oczami i nigdy niegasnącym cygarem w zębach. Zazwyczaj możemy je spotkać siedzące na wierzchołku drzewa, czekające na nieznośne dzieci włóczące się po zmroku, żeby je wystraszyć. Kapre to bardzo dziwne potwory, nie jedzą płodów, nie tną i nie zabijają ludzi. Ich jedyną rozrywką jest straszenie dzieci. Niektóre legendy mówią, że są to w sumie przyjacielskie istoty, które spełnią twoje życzenie pod warunkiem, że znajdziesz magiczny biały kamień. Jeśli przechadzasz się nocą blisko drzew i poczujesz dym z cygara lub mimo braku wiatru korona drzewa zaczyna się poruszać, oznacza to, że Kapre jest niedaleko.

Te podobne do ludzi stworki mieszkają pod ziemią. Istnieją dwa rodzaje tych istot: Duwende puti są dobroduszne i przynoszą szczęście, a Duwende iti uwielbiają płatać ludziom figle i są niesamowicie złośliwe. Zazwyczaj żyją sobie spokojnie i nie wyłażą na powierzchnię, dopóki nikt im nie przeszkadza. Jeśli rozkopiesz mrowisko, w którym lub blisko którego mieszka Duwende iti, możesz spodziewać się wielu nieprzyjemnych dolegliwości od paraliżu twarzy do spuchniętych jąder. Jeśli natomiast farmer dba o swoje pole, Duwende puti wynagrodzi mu to w obfitych zbiorach.

Tiyanak podobnie jak greckie syreny wabi swoje ofiary głosem. Naśladuje płacz dziecka, a każdy normalny człowiek słysząc płacz niemowlęcia z głębi lasu bez zastanowienia rusza, aby mu pomóc. Wersja łagodniejsza legendy mówi, że człowiek tak długo błąka się po lasach, aż się całkowicie zgubi. Wersja hardcorowa, że człowiek znajduje dziecko, podnosi je i wtedy dzieciak zmienia się w potwora z ostrymi zębami i pożera ratownika. Następnie znów zmienia się w dziecko i czeka na następną ofiarę. Nieważne, którą wersję legendy usłyszysz, obydwie kończą się: „… i nigdy więcej go nie widziano”.

W zależności od rejonu, Sigbin wygląda jak koza bez rogów, podobny do gada kruk lub coś w stylu Czupakabry. Jednak każdy z nich ma głowę pomiędzy krótkimi przednimi łapami, długi ogon podobny do bicza, strasznie śmierdzi, chodzi tyłem, a nogi podobne do nóg pasikonika pozwalają mu na wykonywanie długich skoków. Kreatury te łażą nocami szukając dzieci, które mogłyby posłużyć im za kolację, zjadają wszystko oprócz serca, które później przerabiają na amulet.

Tikbalang ma ciało człowieka oraz głowę i kopyta konia. W północnych rejonach Filipin uważany jest za nieszkodliwego choć uciążliwego stwora. Uwielbiają zwodzić na manowce podróżników i pokazują im rzeczy, które nie istnieją. Jednak wystarczy odwrócić koszulę na lewą stronę i powiedzieć Tikbalangowi, żeby się odwalił i żarty się natychmiast kończą. Na południu jednak potwór ten jest bardziej złowrogi. Ma czerwone żarzące ślepia, wielkie cygaro w zębach i śmierdzi spalonymi włosami. Gdy jest zły, a łatwo go wkurzyć, zadepcze cię na śmierć. Żeby go powstrzymać, należy wyrwać trzy najdłuższe włosy z jego grzywy. Gdy to zrobisz, Tikbalang zostanie twoim niewolnikiem.

W środku nocy budzi cię pukanie do drzwi, a przed nimi stoją trzy zakapturzone postacie - kobieta i dwóch starych mężczyzn. Nie wiadomo kim oni są, ale pojawiają się na całym terenie Filipin. Zazwyczaj pukają do drzwi domostw, w których ktoś niedługo umrze. Masowo pojawiają się, gdy nadciąga jakaś epidemia. Nie ma żadnych zaklęć ani symboli, które odgoniłyby tę trójkę od domu. Jeśli nawet nie otworzysz im drzwi, nic to nie zmieni. I tak wkrótce po ich odejściu ktoś z rodziny umrze.

Kaperosa albo Biała Dama to rodzaj muto. Muto to duch zmarłego członka rodziny, który wraca na ziemię, aby zająć się niedokończonymi sprawami. Ale Biała Dama nie pojawia się tym, którzy znali ją za życia. Bywa w pustych budynkach, w pobliżu lasów lub na klifach. Jest to duch młodej kobiety zgwałconej i zabitej przez dwóch japońskich żołnierzy podczas II wojny światowej. Biała Dama nie krzywdzi celowo ludzi, zazwyczaj jest sprawczynią wypadków drogowych. Pojawia się na tylnym siedzeniu samochodu, a kierowca widząc w lusterku białą postać bez twarzy (lub z twarzą pokrytą krwią), traci panowanie nad kierownicą i rozbija pojazd.

Manananggal jest uważany za krewnego Aswanga. Czasem nazywane są „tik-tik” z powodu dźwięku, który wydają podczas lotu. Są tak sprytne, że dźwięk staje się coraz słabszy, gdy tik-tik zbliża się do ofiary. Za dnia istota ta przybiera postać pięknej kobiety, nocą zmienia się w potwora z wielkimi skrzydłami. Dolna połowa ciała tego stwora zapuszcza korzenie, a górna odczepia się, gdy rusza na polowanie. Manananggal uwielbia ludzką krew, ale największym przysmakiem są serca ludzkich płodów. Podobnie jak nasze wampiry, Manananggale nienawidzą czosnku i soli. Wystarczy więc powiesić wianek czosnku lub postawić miskę soli na oknie i w ten sposób mieć pewność, że kreatura nie wleci nam do domu. Żeby zabić Manananggala, należy odszukać dolną połowę i posypać ją solą lub popiołem, co zapobiegnie połączeniu dwóch części i transformacji w kobietę.