Najpiękniejsze widoki, jakie będziesz mógł podziwiać jadąc autostradą

Hawajska autostrada H-3 na wyspie O'ahu, znana też jako autostrada Johna A. Burnsa, jest uznawana za najpiękniejszą, ale jednocześnie najbardziej kontrowersyjną autostradą na całych Hawajach. Budowa tej trasy została zakończona w 1997 roku, droga ma jedynie 25 km długości i łączy bazę wojskową Pearl Harbor w Pu‘uloa i Bazę Piechoty Morskiej na półwyspie Mokapu, na wschodnim wybrzeżu O'ahu.


Autostrada H-3 zaczyna swój bieg na węźle drogowym Halawa, łączącym również trasy H-1 i H-201. Z tego miejsca droga wiedzie 10-kilometrowym wiaduktem ponad doliną Halawa, tunelami przez góry Ko'olau, kolejnym wiaduktem wybudowanym wzdłuż doliny Haiku, z którego zjeżdża się do miasta Kaneohe. Za nim autostrada wiedzie do węzła drogowego Halekou i kończy swój bieg w Bazie Piechoty Morskiej Hawaje.


Decyzję o budowie autostrady podjęto już w 1960 roku, ale z powodu licznych protestów mieszkańców i ekologów budowa ruszyła dopiero pod koniec lat 80. Sprawa autostrady nagle przyspieszyła, gdy w październiku 1986 roku senator Daniel Inouye przepchnął przez Kongres uchwałę wyłączającą planowaną drogę spod wymogów większości przepisów dotyczących ochrony środowiska. Oczywiście reakcją na to była cała seria pozwów sądowych, ale ostatecznie zadecydowano, że budowa ma się rozpocząć. H-3 jest jedną z najdroższych autostrad międzystanowych, jakie wybudowano.


Jej ostateczny koszt wyniósł około 80 mln dolarów za milę (w sumie 1,3 mld dolarów). W ramach tworzenia tej trasy powstało supernowoczesne centrum zarządzania ruchem, które monitoruje ruch drogowy w tunelach, wykrywa samochody, które się zatrzymały na pasie ruchu, pożary i wypadki. Operatorzy systemu mają nawet możliwość przejęcia wszystkich używanych częstotliwości AM i FM, aby nadać głosowy komunikat ostrzegający o niebezpieczeństwie, który dotrze do każdego pojazdu z włączonym radiem.


Nowoczesne tunele wyposażono w sterowalne oświetlenie, wydajny system wentylacyjny, telefony awaryjne, przejścia, wiele tablic informacyjnych, urządzenia do dynamicznej zmiany pasów ruchu, sprawny system odprowadzania wody, schrony przeciwpożarowe, pętle indukcyjne w nawierzchni jezdni, wykrywacze dymu, tlenku- i dwutlenku węgla, sygnalizację świetlną, kamery nadzoru, chodniki i stacje pogodowe.


Sukces całego tego systemu spowodował, że autostrada H-3 jest traktowana jako wzorzec przy planowaniu i budowie kolejnych elementów systemu drogowego Hawajów.