Poranne zamotanie XXXI

- No na takiej jakimi Jessie i James pływają.
Zostawiłam bez komentarza. Spróbuję później.
Ale skąd on do cholery wziął pokemony?

by o.m. @

* * * * *

Pierwsza sytuacja działa się po dość długiej grze na konsoli ze znajomymi. We czterech na jednym monitorze. Około godziny 3:30 położyłem się, żeby się zdrzemnąć, zregenerować siły do dalszej gry. Gdy się położyłem, co opowiada cała gromadka, zacząłem gadać przez sen, (oczywiście widziałem tylko tył monitora):
- Kto jest po lewo na górze? Kto jest po lewo na górze?!
- Noo. Ja jestem... (?)
- Rzucaj granaty, szybko!
Mówiłem to z takim przekonaniem i zaangażowaniem, że do tej pory się ze mnie śmieją... A to już ponad pół roku.


Mieszkam w pokoju z jednym kumplem i to zazwyczaj ja byłem tym, który gada przez sen, lunatykuje etc. Jakież było moje zdziwienie, kiedy znów w granicach magicznej 3, krzyczy do mnie kumple z drugiego łóżka:
- Ty, ty masz to... no... pamiętasz.
(I zaczyna coś rysować palcem po podłodze, bez konkretnego kształtu).
- Co?! Co ty chcesz?
- No pamiętasz! Ten... No... (wciąż rysując palcem). Masz to? No ten... No pamiętasz, no...
I legł w objęcia morfeusza.
Do tej pory twierdzi, że to się nigdy nie wydarzyło i że stawiam go w złym świetle.

by kanku

* * * * *

Słodki sen naszedł mnie i moją obecną drugą połówkę. Jednakże w środku nocy budzi mnie nerwowe przewracanie się owego osobnika, więc ja zaspana pytam się:
-Ej, ale śpij. O co ci chodzi?
-Masz dwie torebki cukru? Koniecznie mów mi, czy masz dwie torebki cukru!
-Ale kupiłeś mi już dziś cukier...(według niego była to bombonierka...)
-Ale o co ci chodzi?
-No pytałeś mnie, czy mam dwie torebki cukru...
-Kurde, a mi się śniło, że coś ci się dzieje...

Do tej pory nie wiem, jak ów supercukier miał mnie uratować z opresji...

by Narea


Mieszkam z kolegą w akademiku. Wychodzę rano na zajęcia, a on jeszcze sobie słodko śpi. Nakładam buty, on raptem podnosi się z łóżka i pyta się mnie na poważnie:
- Masz te zbroje eteryczne?
- ??? Eee, co? Idź spać dalej.
- Za dużo ode mnie wymagasz.
Po tych słowach odwrócił się do ściany i kontynuował spanie. Później po kolejnym przebudzeniu nic nie pamiętał.

by Angelous

* * * * *

W dzieciństwie często zdarzało mi się lunatykować, co zresztą i do dziś nie do końca minęło (a mówią, że ludzie lunatykujący w dorosłości są niezrównoważeni psychicznie - chyba coś w tym jest). Tako że historii jest kilka.

Mając lat coś koło 9 często prosiłam tatę, by spał u mnie, po to oczywiście, bym ja mogła spać z mamą. I tak którejś nocy wstałam z łóżka rodziców, pomaszerowałam z sypialni do mojego pokoju, chwyciłam w ręce krzesełko (takie składane jakby w scyzoryk), rozłożyłam je i jakby nigdy nic ściągnęłam gacie z piżamy, by, rzecz jasna, zrobić siku. Tata zauważył, że coś jest nie tak i w locie złapał mnie, by dostarczyć moją osobę do łazienki, na miejsce do sikania przeznaczone. Nie obyło się bez wyrywania i wrzasku, by mnie zostawił w spokoju, bo chcę się tylko wysikać.

Sytuacja jedna z ulubionych mojej mamy:
Budzę się w środku nocy, schodzę z łóżka i zaczynam czegoś pod nim szukać. Szukam dosyć długą chwilę, co też zainteresowało moją mamę, więc pyta:
- Co robisz?
- Szukam guziczków.
- Jakich guziczków?
- No normalnie - i tu siadam po turecku na podłodze, z poważną miną mówiąc - Przecież wszystko musi mieć guziczki!
Mama wstała, szturchnęła mnie, pewno po to, by mnie ocucić, na co zareagowałam dosyć gwałtownie, wrzeszcząc:
- CO MNIE BIJESZ!?

Znów śpię z mamą. Nagle siadam na łóżku i gapię się w sufit.
- Co robisz?
- PATRZ!
- Co? Co tam jest?
- Nie widzisz!? LAMPA!
- No i co, że lampa?
- No jak to co!? LAMPA!
- No ale co z tą lampą!?
- No jak to co? WISI.
I padłam jak kłoda dalej spać...

Po zakrapianej imprezie, pewnej nocy, miałam chyba jakieś dziwne sny, które skojarzyłam z zaistniałymi faktami jak przebudziłam się rano, a mianowicie:
Śpię. Nagle patrzę, a w pokoju obok gromadzi się woda. Co gorsza zaczyna wlewać się do mojej sypialni. Wstałam, rozejrzałam się, jakby tu zaradzić zatonięciu. Jest. Wzięłam deskę do prasowania, ustawiłam w drzwiach, poziomo, tak, coby woda z sąsiedniego pokoju nie wlewała się do mojego. Poszłam spać.
Moja mina rano, widząc deskę w drzwiach - bezcenna. Myśli tym bardziej.

Wiele razy wychodząc z psem na poranny spacer, szłam przez osiedle, nawoływałam psa, by łaskawie wysunął nos z krzaków. Problem był tylko taki, że pies dalej siedział pod drzwiami. W domu rzecz jasna.

Zamiast porannej szklanki wody do łóżka, zdarzyło mi się już jakieś 3 razy przynieść: bułkę, miskę z lodówki z psim żarciem, jogurt.

by oliwka @

Masz jakąś zabawną historyjkę o ciężkim poranku? Jeśli tak - to klikaj tu i ślij do mnie. W  temat wpisz poranek!

Uwaga! Znaczek @ widnieje przy nickach osób, które jeszcze nie mają konta na tej najlepszej stronie na świecie!